#4 - Het wilde westen

Een late update... want we hebben alweer 3 maanden niets laten weten! Excuses, we hadden het echt super druk enzo. Deadlines, overuren, je kent het wel.

Banden willen niet kapot geschoten worden en dan een km onverharde weg rijden

Welnu. Iedere reis kent zo zijn mindere momenten. En met een beetje geluk hebben wij ons minst aangename moment al achter de rug! Op een gemoedelijke avond in de bus in de bergen van California, werd er ineens op de bus geklopt. "Get out of the car!!" Euh, pardon? "Do it now!!!" Een gek met een geweer op ons gericht en onbekend motief bleef schreeuwen. Geen redelijkheid te bespeuren. Dus zo snel mogelijk achter het stuur gekropen en weggereden. We werden nageschoten. Met een lekke band, kapotte ruit en een fikse dosis schrik kwamen we er vanaf.

Dus toen zijn we maar gelijk naar Yosemite gereden. Yosemite! Je weet wel, dat van die beroemdste klimwanden op aarde en zo (zeker na de film Free Solo). Een schitterende vallei met perfect en eindeloos graniet aan alle kanten. De timing was perfect, want Sjors, Jeroen en Jeffrey waren net geland om ook 3 weken in de vallei te klimmen. Dus dat waren weken van uitstekend gezelschap en fantastisch klimmen! Routes met enorme historie, en natuurlijk ploeteren in spleten tot je een ons weegt. De weken vlogen voorbij. Maar ons USA visum liep ten einde; dus het was tijd voor Mexico.

Zonsondergang op de iconische Half Dome 

 

Maartje klimt (zwemt?) in een zee van graniet

 

Maartje op de domes van de hooglanden van Tuolomne

Mexico! Je weet wel, dat van die guacamole, tequila en sombreros en zo. De eerste stop was het best ontwikkelde klimgebied van het land, El Potrero Chico. Grote kalkwanden vol met pockets, randjes en cactussen (wederom beroemd geworden door een filmpje van Alex Honnold die een grote route soleert). Oja, en haken! Haast de eerste van de hele reis, wat een gemak. Gewoon een route instappen, een beetje trekken aan je vingers, en haken clippen. Moeilijke routes projecten. Het beviel zo goed dat we weer 3 weken bleven hangen.

Tot slot was het tijd om het klimmen even achter ons te laten. Mexico zit vol met andere natuurlijke wonderen, en die zijn we nu aan het afreizen. Van ongelofelijke watervallen en warmwaterbronnen tot enorme Maya-piramides, kleurrijke vogels, krokodillen en apen. De foto's zeggen het allemaal. Behalve een ding misschien: de Mexicaanse neiging om altijd, overal, zo hard mogelijk muziek te luisteren. Slapen is regelmatig een uitdaging, en weekenden kunnen maar beter diep in de jungle gepland worden. Ook wat minder is de mogelijke corrupte politie op de weg, waaraan wij ook al ten prooi gevallen zijn. Maartje reed door rood en de politieman vond dat als we nu 150 dollar gaven het wel goed was. Gelukkig werden we gered door lokale helden die de politie erop wezen dat dit niet de bedoeling was, pfiew.

Watervallen, warmwaterbronnen, vlinders en nymfen in centraal Mexico

Teotihuacan en Edzna, slechts enkele van de vele indrukwekkende Maya-steden van Mexico

Nu zijn we aangekomen aan de booming oostkust van het Yucatan schiereiland (de "Riviera Maya"). We proberen het toerisme te ontwijken en vluchten over een week weer terug omhoog door Mexico. Maar in de tussentijd ben ik morgen jarig, en hopen we te gaan snorkelen met zeeschildpadden, roggen en barracuda's. Wat kun je nog meer van het leven vragen?

Zilverreigers in mangrovewoud. Bijna was ik hier gebleven; alleen te veel steekvliegen