#1 - Alweer 6 weken op weg

Blijkbaar zijn er alweer 6 weken voorbij. Dus: hoog tijd voor een update naar het thuisfront, voordat we vergeten worden. Het waren weken van chaos, dus geef ik enkele bullet points om een indruk te geven.

• De eerste maand werd getekend door LOGISTIEK. Na aankomst in LA moesten we een busje vinden, kopen, registreren en verzekeren. Slechts vier woorden, maar stuk voor stuk een nachtmerrie. Het is ons uiteindelijk gelukt binnen 10 pittige dagen. Vervolgens moest het busje leefbaar gemaakt worden; in de tussentijd leef je uit een loeihete bak blik op een parkeerplaats voor de Walmart in 30+ graden. Toen dat eenmaal in orde was, zaten we constant in de clinch met verzekeringen en het alledaagse leven doordat dingen kapot gingen: jas kwijt, bril kwijt, laptop kapot, zonnepaneel kapot, telefoon kapot. Dagen vlogen voorbij zonder iets voor elkaar gekregen te hebben. Die tijd lijkt nu grotendeels voorbij, en we kunnen steeds meer genieten van het leven hier.

• Na flinke initiele kosten leven we nu GOEDKOOP. Ik geef een paar voorbeelden:
• In de afgelopen 6 weken hebben we exact 1 keer betaald om op een camping gestaan. De rest van de tijd hebben we voornamelijk op gratis kampeerplekken gestaan op ingerichte plekken op publiek land of iets minder ingerichte plekken op hopelijk publiek land. In steden is het allemaal wat lastiger, dus soms beland je dan op de parkeerplaats van de Walmart.
• Onze bus is omgebouwd van een kale laadbak tot een gemoedelijk huisje, alles met gebruik van een minimale hoeveelheid gereedschap. We hebben een zaag, een klein tangetje, en een Zwitsers zakmes; alleen die zaag hebben we hier gekocht. De bus bevat inmiddels een solide bed (opklapbaar tot bank), een inklapbare tafel met gasstel, etc. etc. Tientallen gaten zijn zorgvuldig gepriemd met het Zwitserse zakmes. Toen (na een maand van grof misbruik) meerdere tools van het zakmes braken, moesten we helaas toch $3,99 uitgeven voor een schroevendraaier. Die deed echter ook weer goed dienst als soldeerbout toen het zonnepaneel brak. Oh, een groot deel van het meubelhout is uit vuilnisbakken gevist. Ons houten tafelblad is geimpregneerd met kaarsvet want een potje lak kostte $6,99.

• Het klimmen op dit continent is ZWAAR. In plaats van de elegante, atletische bewegingen die bij het Europese wandklimmen horen, gaan routes hier alleen omhoog door spleten, flakes en hoekversnijdingen. Dat betekent een worsteling uit alle macht met elk lichaamsdeel dat iets van wrijving kan opleveren. Dat betekent dus ook dat we uiterst conservatief met onze huid moeten omgaan; alles zit inmiddels onder de schrammen en blauwe plekken. Ik zal geen foto van Maartjes benen meesturen, want misschien kijken er kinderen mee.
  Voor de klimmers in het publiek: de waarderingen zijn vaak klassiek en absurd. We hebben vaak zat afgemat in het touw moeten hangen in bijvoorbeeld een 5.9 (5b). Ik heb alles op alles moeten geven in een 5.7 (4c). Denk aan overhangende stukken off-width zonder een centje genade.

• De omgeving is FANTASTISCH. Ik denk niet dat er veel kan tippen aan de fantastische combinatie van toegankelijkheid en rauwe wildernis van Amerika. Deze weidsheid is volledig onbekend in West-Europa. Binnen een uur rijden heb je woestijnen, canyons, besneeuwde bergen en naaldwouden doorkruisd. Alle kleuren van de regenboog zijn aanschouwd. Na letterlijk elke hoek kramen we weer uit holy shit; ook al wist ik na de vorige hoek zeker dat mijn vermogen om nog meer landschappen te waarderen wel een keer was afgevlakt. Heel veel wildernis hier is publiek land, waar je kunt rijden en slapen waar je wilt.

Al met al zijn we nu goed op weg. Er waren wat groeipijntjes, maar ook al een hoop momenten van geluk. Hieronder nog wat foto's voor meer indrukken.

Aldus Victor.

Op een parkeerplaats leven, proberend een mobiel huis te bouwen...

Met onze mascottes over onverharde wegen van 50 mijl (foto 1-4: Grand Staircase-Escalante National Monument - Utah)

Een steenarend in de scope! (Escalante National Park - Utah)

 Nogal surrealistische meerdaagse trektochten.

 Zonsondergang onder Castleton Tower, het doel voor de volgende dag. Ultra-klassiek, ongemakkelijk klimmen. (Moab - Utah)

Selfie op de top van de Castleton Tower.

Onze dumpster-dived tafel impregneren met kaarsvet om geld te besparen #vanlife

Maartje klimt Scarface (5.11a/b) (Indian Creek - Utah)

 Victor in de eerste lengte van Jah man (5.10b/c) op de Sister Superior Tower. Een vrij ongemakkelijke chimney; gesqueezed tussen twee rotswanden.

Eastern Collared lizards gespot in Indian Creek. Welke zou toch het mannetje zijn?

 De woestijn van Utah... gaan en staan waar je maar wilt

Een ratelslang die zich flink liet horen (Castlewood Canyon Statepark - Colorado)